Crkva Rođenja Svetog Jovana Krstitelja u Vučju

Nova crkva podignuta je na temeljima stare srednjevekovne crkve posvećene Bogorodici. Ova stara crkva pominje se u povelji kneginje Milice iz 1395. godine, a smatra se da je knez Lazar darovao ruskom manastiru Sv. Pantelejmona na Svetoj Gori. Stara crkva, takođe se smatra zadužbinom vojvode Nikole Skobaljića, upravnika srednjovekovne Dubočice. Vojvoda Skobaljić je svoju slavu stekao u neravnopravnim borbama sa Osmanlijama. Poznat je kao poslednji Srbin koji je porazio Osmanlije pre pada Despotovine Srbije.

 

Njegova pobeda nad Osmanlijama dovela je do promene taktike osmanskih sultana, koji od tog trenutka jašu na začelju vojske. Vojvodinu crkvu razrušile su Osmanlije, ali se narod i dalje okupljao na njenim temljima čuvajući svoju veru i identitet.

 

Nakon oslobođenja od Osmanlija u decembru 1877. godine, Vučje je započelo svoj postepen, ali izuzetno uspešan industrijski razvoj. Najzaslužnija za ovaj rani razvitak je porodica Teokarović. Tokom 1889. godine u Vučju je otvorena gajtanara, a gotovo pola veka kasnije, između 1932. i 1936. godine Laza Teokarović je podigao perionicu i fabriku štofa. Pored ovih fabrika porodica Teokarović u nasleđe Vučjancima ostavila je i svoju versku zadužbinu. Vana Teokarović, udovica Mite Teokarevića, sa svojim sinovima bila je ktitorka novog hrama posvećenog Rođenju Sv. Jovana Krstitelja, koji je osvećen 7. jula 1938. godine.

 

Novi hram delo je čuvenog ruskog arhitekte Grigorija Samojlova. Samojlov je sam osmislio arhitektonsko rešenje, a sam je i oslikao ikonostas. Za ovaj projekat dobio je Orden Svetog Save. Prvobitni freskopis radio je takođe Rus, Petar Suhačev. Tokom 2013. godine urađen je novi freskopis.

 

Ovaj hram uzdiže se poput duhovnog svetionika nad vučjanskom parohijom, svedočeći burnoj istoriji ovog kraja: od vremena borbi vojvode Nikole Skobaljića protiv osmanskih osvajača, preko borbi za oslobođenje od osmanske vlasti, pa do industrijskog uspona i razvoja varoši Vučja i porečkog kraja.